Centennial Twaalfvoetsjol Oostende


We hadden er lang naar uitgekeken en eindelijk was het zo ver!

Op 9 juli vertrokken we naar Oostende-Spuikom (W.O.S.) om ons aan te melden voor de deelname aan de Centennial 12-voetsjol met onze “IVO”.

Tussen de middag en 18 uur kwamen de bootjes een voor een aan uit de ons omringende landen: Nederland, Frankrijk en Duitsland. In totaal kwamen er 14 boten; slechts twee deelnemers uit België. Allemaal om ter mooist! Stevig in de lak, schitterden ze om ter hardst in de zon. We keken ons de ogen uit, ons jolletje zag er heel bescheiden uit. En toch waren onze “concurrenten”, de ene na de andere, vol bewondering over de authenticiteit van IVO, uitgevoerd in eik, met houten kikkers en blokken, geen klemmen en vooral het prachtige zeil stak de ogen uit!

Nog maar net toegekomen, na een voor sommigen toch lange reis, konden deze fervente zeilers niet wachten en gingen meteen het water op. Met een kleine traktor van W.O.S. werden zij van de sterk hellende slipway naar de plas gereden. Eens beneden gingen deze “professionals” niet rustig langs de steiger liggen om op te tuigen. Neen zij lieten zich gewoon meedrijven door de wind en trokken, ver van de oever, hun zeil op en vertrokken heel sierlijk op verkenning.

Eens iedereen goed en wel aangekomen en geïnstalleerd, begaven we ons naar Phare East, het clubhuis van Ostend Sailing, gelegen op het strand, waar we, na een welkomstwoord door voorzitter Philippe ROYAUX aan een lekker glaasje bubbels konden nippen, en van lekkere hapjes konden proeven; later gevolgd door een verzorgde BBQ. De sfeer was gezet.

Zaterdagmorgen was het rond 9u verzamelen geblazen aan W.O.S. Verder kennis maken en bootjes klaar maken voor de wedstrijd.  Een van onze grootste “zorgen” (een stevige plooi in het zeil) was binnen de vijf minuten opgelost door de sympathieke Wim: even het zeilval anders vasthechten aan de ra en klaar! Weg plooi!

10.30 u schippersmeeting of zoals men in Nederland zegt: “palaver”. Reglement en te volgen traject werd uitgelegd en toegelicht, alles in ’t Engels.

Rond 11 u werd er gestart. De enige “spelbreker” van de dag was het weer: slechts matige 2 met soms een zuchtje naar 3 maar eerder afzwakkend naar 1 Bft.

Eerst werden twee korte manches gevaren, bestaande uit een traject van twee lussen. Voor de derde manche waren drie lussen voorzien. Kort na de start begon de lucht echter donker te kleuren en vielen de eerste druppels. Nog voor we aan de derde lus konden beginnen viel de regen met bakken uit de lucht en werd de wedstrijd afgeblazen. Veilig terug binnen varen was de boodschap. Eens toegekomen, aftuigen en droge kleding aantrekken. IVO bleef samen met zijn jol-broeders op het water overnachten.

In de loop van  de dag waren ook al wat supporters toegestroomd: familie van Luc; Ann en Els van Tolerant; Jan MAES (voorzitter VVW-Hazewinkel) en zijn echtgenote, waar IVO een tweede thuis heeft gevonden.

Dan snel even naar ons verblijf voor warme douche en propere kleding en dan naar Royal North Sea Yacht Club in Oostende voor het diner.

Na een lekker aperitief buiten op het terras met zicht op de jachthaven, kwamen binnen de obligate speeches, gevolgd door een fijne maaltijd waarbij het lekker nakaarten was over de gebeurtenissen van de dag.

Zondag om 10 u terug schippersbriefing. Er werd voorgesteld om enkel in voormiddag wedstrijd te zeilen. Na de middag zou de wind helemaal wegvallen én uit erg wisselende richtingen komen. De eerste manche verliep nog vrij normaal, met een af en toe aantrekkende wind. In de loop van de tweede manche viel de wind echter volledig weg en duurde het varen van één rak zo erg lang dat uiteindelijk de wedstrijd werd afgeblazen…

De wind viel helemaal weg; de oever leek eindeloos ver weg. Gelukkig konden we ons laten slepen. Aftuigen dan maar en de bootjes terug naar boven laten trekken. Broodje eten en aansluitend de prijsuitreiking.

Dat we niet de snelste boot hadden, daar waren we ons al voor de aanvang van bewust. Niet alleen is IVO zwaarder (eik >< mahonie); ook ons zeil is niet vergelijkbaar met die van de concurrentie. Om nog te zwijgen over de uitgebreide trim-mogelijkheden waarmee de andere boten waren uitgerust. Ook niet onbelangrijk: wij zaten met twee in de boot terwijl de concurrentie, buiten nog twee andere boten, alleen zeilde. Onze overtuiging is dat we met wat meer wind toch een betere plaats hadden kunnen behalen. Laten we het maar op de olympische gedachte houden: meedoen is belangrijker dan winnen. En, we hebben alvast veel bijgeleerd!

Onze voorlaatste plaats in de eindrangschikking werd ruimschoots gecompenseerd door de lovende commentaren en bewonderende blikken die IVO te beurt vielen dank zij het authentieke uitzicht en uitrusting. Tony bezorgde alle deelnemers en aanwezige sympathisanten een brochure van Tolerant. Onze vereniging werd zeker in de kijker gezet en dat was toch ook de bedoeling.

Het contact met de Twaalfvoetsjollen-zeilers was fantastisch! Nooit waren zij verlegen om een tip te geven om onze zeil-ervaring/prestatie te verbeteren.  Bij een volgend evenement willen wij er zeker terug bij zijn. Dat zal echter geen Centennial zijn want dan moeten we minstens 100 (of in dit geval 99) jaar wachten en dat lukt ons waarschijnlijk niet…

Kijk hieronder naar een aantal foto’s en een filmpje!